کروز کنترل تطبیقی ​​یکی از فناوری‌های مورد استفاده در خودروهای امروزی به شمار می‌رود که توسط شرکت‌های بزرگ خودروسازی به منظور افزایش راحتی سرنشین و انجام برخی کارهای راننده ارائه شده است.

خودروهای امروزی چندان متفاوت از خودروهای ۱۰، ۲۰ یا حتی ۳۰ سال پیش به نظر نمی‌رسند. اما هنگامی که از پیشرانه، پیکربندی صندلی یا سبک  بدنه صرف‌نظر کنید، خواهید دید که خودروهای امروزی نسبت به مدل‌هایی که قبل از آن بودند، نقاط مشترک زیادی با شبکه‌های محاسباتی کسب‌وکارهای کوچک دارند.

به گزارش اتوبلاگ، فناوری در خودروها طی دهه گذشته به طور درخورتوجهی پیشرفته‌تر شده است و قابلیت‌های خودرو را وارد قلمرو چیزهایی می‌کند که قبلاً تنها بخشی از مجموعه مهارت‌های راننده بودند. به عنوان مثال می‌توان به مواردی از جمله ماندن در خط مورد نظر، ترمزگیری در مواقع اضطراری، یا حرکت در فاصله‌ای مطمئن و ثابت اشاره کرد. قابلیت سوم که معمولاً به عنوان کروز کنترل تطبیقی ​​شناخته می‌شود، یکی از رایج‌ترین و مفیدترین‌ آپشن‌های خودرو در شرایط کنونی به شمار می‌رود. اما کروز کنترل تطبیقی ​​(ACC) چیست؟

تعریف ساده کروز کنترل تطبیقی

همان‌طور که از نام آن بر می‌آید، ACC مانند کروز کنترل معمولی است، با این تفاوت که می‌تواند سازگار شود. با چه چیزی سازگار شود؟ به طور معمول، سیستم‌های کروز کنترل تطبیقی یا ACC از ترکیبی از حسگرها برای اندازه‌گیری فاصله و سرعت وسیله نقلیه جلویی استفاده می‌کنند و از این داده‌ها برای تنظیم دریچه گاز یا پدال ترمز به منظور حفظ فاصله و سرعت مورد نظر بهره می‌برند. هنگامی که هیچ وسیله نقلیه‌ای جلوتر از خودرو نباشد، ACC به عنوان سیستم کروز کنترل استاندارد عمل کرده و طبق سرعت تنظیم شده توسط راننده رانندگی کرده و همان سرعت را حفظ می‌کند.

توانایی های سیستم های کروز کنترل تطبیقی

سیستم‌های ACC دارای طیفی از عملکردها هستند، زیرا کامپیوتری شدن گسترده خودرو به سیستم‌های کروز کنترل تطبیقی منجر شده است که علاوه بر دنبال کردن خودروی جلوتر در یک فاصله ثابت، کارهای بسیار بیشتری انجام می‌دهند.

برخی از سیستم‌های امروزی می‌توانند مسافت و سرعت دنباله‌روی خودرو را از توقف تا سرعت بزرگراهی و برعکس با حداقل یا بدون ورودی راننده کنترل کنند، مانند دیسترونیک پلاس (Distronic Plus) مرسدس بنز یا ACC همراه با استاپ اند گو (Stop & Go) فورد. برخی از سیستم‌ها، مانند نسخه استاندارد دیسترونیک یا ACC هوندا، تا پایان مسیر ترمز کرده، اما خود را غیرفعال می‌کنند. سیستم‌های دیگر از عملکرد کم‌سرعت به نفع سیستم سنتی‌تر کنترل کروز تطبیقی ​​با سرعت بالا که برای استفاده در بزرگراه‌ها در نظر گرفته شده است، صرف‌نظر می‌کنند.

اساساً هیچ یک از سیستم‌های ACC موجود در بازار امروزی، سیستم‌های مستقل نیستند. در عوض، آن‌ها در مجموعه‌ای از فن‌آوری‌ها و سیستم‌های ایمنی ادغام شده‌اند و اغلب با ویژگی‌هایی مانند دستیار حفظ خطوط برای ارائه کمک بیشتر به راننده با انجام فرمان‌‌دهی بیشتر (اما دست راننده باید روی فرمان باشد) همکاری می‌کنند.

به عنوان مثال، کروز کنترل تطبیقی هوشمند فورد با قابلیت‌های Stop & Go و تشخیص علامت محدودیت سرعت یکپارچه شده است تا نوعی سیستم کمکی راننده خودران سطح پایین که قادر به دنبال کردن خودروی جلویی در فاصله تعیین شده، ماندن در یک خط و استارت مجدد از توقف با فشار یک دکمه است، به دست آید.

اگرچه ACC ​​معمولاً یک ویژگی ممتاز در نظر گرفته شده و اغلب به عنوان آپشن ارائه می‌شود، تعداد فزاینده‌ای از شرکت‌های خودروسازی آن را همراه با سایر فناوری‌های کمکی راننده به‌ عنوان تجهیزات استاندارد در نظر می‌گیرند. به عنوان مثال، تویوتا، هوندا و مزدا آن را به صورت استاندارد در تمام تیپ‌های محصولات و تقریباً در تمام خودروهای خود ارائه می‌کنند.

نام‌های مختلف برای سیستم‌های کنترل کروز تطبیقی

«کروز کنترل تطبیقی» یک اصطلاح عمومی است. اگرچه اکثر برندها از آن استفاده می‌کنند، برخی از آن‌ها نام‌های خاص خود را برای یک نوع سیستم دارند. در اینجا فهرستی از نام‌های جایگزین وجود دارد که ممکن است با آنها برخورد کنید، اما مطمئن باشید که آن‌ها فقط کروز کنترل تطبیقی ​​هستند.

آکورا: AcuraWatch (مجموعه‌ای از سیستم‌ها شامل ACC)
بی‌ام‌و: کروز کنترل فعال با Stop & Go
هوندا: Honda Sensing (مجموعه‌ای از سیستم‌ها که شامل ACC ​​است)
هیوندای، کیا و جنسیس: دستیار رانندگی در بزرگراه
اینفینیتی: کروز کنترل هوشمند
لینکلن: کروز کنترل تطبیقی ​​با Stop & Go
مزدا: کروز کنترل راداری با Stop & Go
مرسدس بنز: دیسترونیک پلاس
نیسان: پروپایلوت اسیست و کروز کنترل هوشمند (دو سیستم با قابلیت‌های مختلف)
سوبارو: EyeSight (مجموعه‌ای از سیستم‌‌ها که شامل ACC ​​است)
تسلا: کروز کنترل آگاه از ترافیک با Stop & Go
تویوتا و لکسوس: کروز کنترل راداری پویا

کروز کنترل تطبیقی ​​چه تفاوتی با اتوپایلوت، سوپر کروز یا بلوکروز دارد؟

همه سیستم‌های تطبیقی ​​پدال گاز و ترمز را کنترل می‌کنند، اما برخی فراتر از آن هستند. برخی می‌توانند بیشتر فرمان را برای شما در بزرگراه کنترل کنند (ما به این سیستم، دستیار فرمان حرکت در مرکز خط می‌گوییم)، اما چنین سیستم‌هایی از شما می‌خواهند که دست خود را محکم روی غربیلک نگه دارید. برخی از آن‌ها می‌توانند با ایجاد تغییر خودکار خط حرکت، زمانی که راننده راهنما بزند و خودرو تشخیص دهد که ادامه کار ایمن است، حتی فراتر از آن نیز عمل کنند.

اتوپایلوت تسلا، سوپر کروز جنرال موتورز و بلوکروز فورد با اجازه دادن به شما برای رانندگی بدون قرار دادن دست روی غربیلک فرمان، یک گام مهم فراتر از آن می‌روند. به طور موثر، آن‌ها رانندگی بدون دست را برای مشتریان ارائه می‌دهند. با این حال، تفاوت‌های اساسی بین سیستم‌های شرکت‌های مختلف وجود دارد.

سیستم‌های جنرال موتورز و فورد به گونه‌ای طراحی شده‌اند که فقط در بخش‌های خاصی از بزرگراه‌ها کار کنند، در حالی که سیستم اتوپایلوت تسلا آزادانه‌تر عمل می‌کند. اتوپایلوت تسلا همچنین مانند سوپر کروز و بلوکروز بر توجه راننده نظارت نمی‌کند. لینکلن نسخه‌ای از بلوکروز در اختیار دارد که اکتیوگلاید (ActiveGlide) نامیده می‌شود. هیچ یک از این سیستم‌ها به آن‌چه که می‌توان رانندگی خودران و مستقل در نظر گرفت، نزدیک نیستند.

تاریخچه مختصر کروز کنترل تطبیقی

کروز کنترل تطبیقی ​​در دهه ۱۹۹۰ عمدتاً توسط خودروسازان ژاپنی از جمله میتسوبیشی، نیسان و تویوتا ارائه شد. البته مرسدس بنز، جگوار، بی‌ام‌و، آئودی، لانچیا، رنو، فولکس‌واگن، سوبارو و کادیلاک نیز از پیشگامان اولیه در استفاده از ACC طی دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی بودند.

اولین سیستم ACC که به بازار ایالات متحده راه یافت، سال ۲۰۰۱ در لکسوس LS ۴۳۰ مورد استفاده قرار گرفت. سیستم کنترل کروز لیزری پویا از حسگری مبتنی بر لیزر برای تخمین مسافت ترافیک استفاده کرد.

انواع حسگر مورد استفاده در کروز کنترل تطبیقی

از همان روزهای اولیه عرضه‌ی ACC، طیف وسیعی از ایده‌ها درباره‌ی بهترین نوع حسگرها برای تشخیص ترافیک و سرعت خودروهای مجاور وجود داشته است. اولین سیستم‌ها از لیزر یا رادار استفاده می‌کردند و در حالی که هر دو نوع حسگر امروزه مورد استفاده قرار می‌گیرند، حسگرهای دوربین دیجیتال با قدرت محاسباتی بیشتر و وضوح بالاتر، کروز کنترل تطبیقی مبتنی بر دوربین را ممکن کرده‌اند.

سیستم‌های مبتنی بر لیزر، اگرچه ممکن است بسیار پیشرفته به نظر برسند، اما مستعد تعدادی از مشکلات با قرائت اشتباه هستند. این مشکل به ویژه در هوای نامساعد یا زمانی که مسیر پرتو لیزر (نامرئی) توسط سایر زباله‌ها یا اجسام خارجی (از جمله آلودگی جاده و خاک روی وسیله نقلیه مورد نظر) قطع می‌شود، خود را بیشتر نشان می‌دهد.

سیستم‌های مبتنی بر رادار اساساً مانند سیستم‌های مبتنی بر لیزر عمل می‌کنند، اما با این مزیت که رادار می‌تواند در آب‌وهوای نامساعد و سایر موانع راحت‌تر عمل کند.

سیستم‌های مبتنی بر دوربین از روش عملیاتی کاملاً متفاوتی بهره می‌برند. آن‌ها به‌جای استفاده از زمان پرواز پرتو انرژی هدایت‌شده مانند لیزر یا رادار، از رایانه‌ها برای شناسایی اشیا و ویژگی‌ها از روی نمایش‌های بصری آن‌ها استفاده می‌کنند. این موضوع می‌تواند سیستم‌ها را در برابر مشکلاتی مانند آب و هوای نامساعد قوی‌تر کند، اما همچنین می‌تواند منجر به مشکلات جدیدی مانند تمایز بین اشیاء واقعی و تصاویر اشیاء یا سایه‌های آن‌ها شود. مجموعه ایمنی سوبارو آی‌سایت (Subaru Eyesight) که شامل ACC هم می‌شود، یک سیستم مبتنی بر دو دوربین است.

امروزه اکثر سیستم‌های ACC از ترکیبی از حسگرهای لیزر، رادار یا دوربین بهره می‌برند تا به غلبه بر کمبودهای هر یک به صورت جداگانه کمک کنند.